από το κέντρο της πόλης

Από το παράθυρο της σοφίτας της το έβλεπα να απλώνεται στον ορίζοντα. Άλλοτε με τα ξέθωρα, νυσταγμένα φώτα του και άλλοτε σκεπασμένο απ’ το λευκό πέπλο της ομίχλης. Μας χώριζε το μεγάλο κανάλι της πόλης. Στη δικιά μας πλευρά βρίσκονταν τα καλά εστιατόρια, τα κιόσκια με τα μύδια και τις κροκέτες ψαρικών που τσίμπαγες στα όρθια και η πλατεία του saint gery που φλερτάραμε με τα πλαστικά κυπελλάκια της μπύρας κρατημένα στο χέρι. Οι ζωές μας κυλούσαν ακυβέρνητες, γραπώνονταν από εφήμερους ενθουσιασμούς, στροβιλίζονταν από παιδιάστικες ίντριγκες και σκάλωναν σε αναπότρεπτες ήττες. Στις σκονισμένες μπυραρίες της παλιάς belle époque οι άστεγοι μέτραγαν τα κέρματα και οι αλκοολικοί τα δευτερόλεπτα μέχρι την επόμενη μπύρα. Οι ψιχάλες χτύπαγαν τα τζάμια και μαστίγωναν τις σκέψεις που προσπαθούσαν να χυθούν σε πρόχειρες κόλλες και τσαλακωμένα πακέτα τσιγάρων. Ο χρόνος δεν σταματούσε ποτέ, απεναντίας πρόβαλλε τα τεκμήρια της φθοράς του στη σκισμένη φόδρα των καναπέδων και τις νοτισμένες από τη νι