από το κέντρο της πόλης

«Boss! Να σου δώσω ένα στανταράκι;» Ο Ηλιάδης κάθεται απέναντι μου με τα πόδια στηριγμένα στην κόγχη του τραπεζιού ξεκοκαλίζοντας την αθλητική εφημερίδα. Αφήνω κατά μέρους τον Σιμενόν και στρέφω το βλέμμα μου πάνω του. Υποτίθεται ότι σήμερα είναι η μέρα που πρέπει να τακτοποιήσουμε το αρχείο, αλλά έχουμε αποσυρθεί προ πολλού από τη φιλοδοξία να κερδίσουμε το βραβείο του δημοσίου υπάλληλου της χρονιάς. «Για πέτα το ρε Ηλιάδη» «Πανιώνιος-Σπάρτη 1-0, και το παιχνίδι να διακοπεί μετά το πρώτο εικοσάλεπτο» «Απέκτησες μαντικές ικανότητες ξαφνικά;» «Όχι, απλά ένας παλιός μου συνάδελφος έχει αποσπαστεί στη φύλαξη του Καρβελίδη, εκείνος μου έδωσε την πληροφορία» «Μιλάς για τον γνωστό Καρβελίδη, τον παράγοντα που στήνει και ξεστήνει αγώνες σα να πρόκειται για συναυλιακες σκηνές» «Ακριβώς» «Ηλιάδη είσαι απαίσιος, προτιμώ να μείνω στο δρόμο, που λέει ο λόγος, παρά να βγάλω λεφτά από αυτό το παχύδερμο» «Σε απόδοση 500 προς 1 πάντως εγώ θα βάλω κάτι ψιλά, πέντε μισθοί είναι αυτοί, όχι αστ

Ο γατοκαβγάς μαινόταν ακάθεκτος στο στενό με τους αρσενικούς αντίζηλους να έχουν σηκώσει τη γειτονιά στο πόδι. Η λήξη του καλοκαιριού σηματοδοτεί και το τέλος των ζευγαρωμάτων, το φθινόπωρο οι στριγκλιές παραχωρούν τη θέση τους σε γλυκύτατα νεογέννητα που μαθαίνουν, τρεκλίζοντας, τα πρώτα τους βήματα ψάχνοντας τις θηλές της μαμάς τους. Η γειτόνισσα από τον τρίτο αποφάσισε να διακόψει την αμφίρροπη μάχη καταβρέχοντας τους ταραξίες με το λάστιχο, λίγα δευτερόλεπτα αργότερα είδα το νούμερο του Ηλιάδη στην οθόνη να με καλεί . «Ελπίζω να μη σε ξύπνησα» «Και να το ήθελες φρόντισαν άλλοι για σένα, τι συμβαίνει;» «Λάβαμε σήμα για ένα φόνο στη Φυλής, αριθμός 93, μάλλον μπουρδέλο» «Καλώς, σε δέκα θα είμαι εκεί» Ένας μεσήλικας διοπτροφόρος άντρας κείτονταν νεκρός στη μέση μιας αποπνικτικής, υποφωτισμένης σάλας και δίπλα μια καλίκορμη, ξανθιά, καλλονή επαναλάμβανε σε κατάσταση αμοκ την ίδια, ακατάληπτη λέξη. «Κρίσα, Κρίσα, Κρίσα!» «Δεν μας βλέπω να βγάζουμε εύκολα άκρη» Γύρισα και είπα στο