Ο γατοκαβγάς μαινόταν ακάθεκτος στο στενό με τους αρσενικούς αντίζηλους να έχουν σηκώσει τη γειτονιά στο πόδι. Η λήξη του καλοκαιριού σηματοδοτεί και το τέλος των ζευγαρωμάτων, το φθινόπωρο οι στριγκλιές παραχωρούν τη θέση τους σε γλυκύτατα νεογέννητα που μαθαίνουν, τρεκλίζοντας, τα πρώτα τους βήματα ψάχνοντας τις θηλές της μαμάς τους. Η γειτόνισσα από τον τρίτο αποφάσισε να διακόψει την αμφίρροπη μάχη καταβρέχοντας τους ταραξίες με το λάστιχο, λίγα δευτερόλεπτα αργότερα είδα το νούμερο του Ηλιάδη στην οθόνη να με καλεί.
«Ελπίζω να μη σε ξύπνησα»
«Και να το ήθελες φρόντισαν άλλοι για σένα, τι συμβαίνει;»
«Λάβαμε σήμα για ένα φόνο στη Φυλής, αριθμός 93, μάλλον μπουρδέλο»
«Καλώς, σε δέκα θα είμαι εκεί»
Ένας μεσήλικας διοπτροφόρος άντρας κείτονταν νεκρός στη μέση μιας αποπνικτικής, υποφωτισμένης σάλας και δίπλα μια καλίκορμη, ξανθιά, καλλονή επαναλάμβανε σε κατάσταση αμοκ την ίδια, ακατάληπτη λέξη. «Κρίσα, Κρίσα, Κρίσα!»
«Δεν μας βλέπω να βγάζουμε εύκολα άκρη»
Γύρισα και είπα στον Ηλιάδη.
«Στέγη! Η λέξη που λέει σημαίνει «στέγη». Αλλά στη ρωσική αργκό μεταφράζεται και ως προστασία»
Αποκρίθηκε ένας συνάδελφος της σήμανσης δίπλα μου.
«Μιλάτε ρωσικά;»
«Ο πατέρας μου ήταν ομογενής από το Καζακστάν, εκεί γεννήθηκα και μεγάλωσα πριν έρθω στην Ελλάδα. Το όνομα μου είναι Τάκης Κοσμίδης»
«Ηλιάδη, συνόδευσε την κοπέλα ως τα κεντρικά για κατάθεση, και σεις συνάδελφε καλό θα ήταν να μας ακολουθήσετε, δεν νομίζω τέτοια ώρα να υπάρχει άλλος διαθέσιμος διερμηνέας»…
***
«Δεν χωράει αμφιβολία ότι η κοπέλα έχει πέσει θύμα τραφικίνγκ, αλλά αρνείται να μας πει που μένει υπό το φόβο των μαστροπών, πολλοί από αυτούς γνωρίζουν τις οικογένειες των κοριτσιών πίσω στις χώρες τους και απειλούν ότι θα τους κάνουν κακό σε περίπτωση που κάποια αποφασίσει να τους καταδώσει».
«Και τι θα την κάνουμε τώρα;»
«Προς το παρόν θα φιλοξενηθεί σε ξενώνα κακοποιημένων γυναικών και θα μπει σε καθεστώς προστατευόμενου μάρτυρα. Όταν αισθανθεί πιο σίγουρα ίσως μας πει περισσότερα».
Ο Κοσμίδης μπήκε στο γραφείο κρατώντας μια μπαγιάτικη τυρόπιτα από το κυλικείο στο ένα χέρι και έναν καφέ στο άλλο.
«Δύσκολα τα πράγματα έτσι;»
Αποφάνθηκε τρώγοντας μια μπουκιά.
«Από τα όσα μας μεταφράσατε δεν βγαίνει κάποιο στέρεο συμπέρασμα, η μόνη λέξη που μπορεί να μας βοηθήσει είναι αυτή που επαναλάμβανε από την πρώτη στιγμή, «προστασία». Φαίνεται ότι κάποιοι θέλουν να διεκδικήσουν μερίδιο στην πίτα και αυτό είναι το πιο ανυσηχητιτκό, αν θυμάστε το τελευταίο μεγάλο ξεκαθάρισμα είχε γίνει πριν μια δεκαετία»
«Πράγματι υπάρχει ένας πυρήνας ρωσοπόντιων δεύτερης γενιάς που προσπαθούν να μπουν δυναμικά στο χώρο».
Σφήνωσε ένα τσιγάρο στα χείλια του και το άναψε κοιτώντας με διαπεραστικά με ένα βλέμμα δυσάρεστης περισυλλογής.
«Ξέρετε μεγάλωσα στο Μενίδι, οι πρώτοι μου φίλοι ήταν όλοι ομογενείς, η μόνη διέξοδος τότε για να ξεφύγω από την παρανομία ήταν να περάσω στην αντίπερα όχθη, έδωσα κατατακτήριες και μπήκα στην αστυνομία, αργότερα συναντήθηκα με πολλούς παλιούς γνωστούς και φίλους, στις περισσότερες περιπτώσεις αντιμετώπισα το δυσάρεστο καθήκον να τους περάσω χειροπέδες. Η παρανομία έχει τους δικούς της κανόνες, αν θέλεις να πάρεις προαγωγή πρέπει στην κυριολεξία να πατήσεις πάνω σε πτώματα, πρόσφατα πληροφορήθηκα ότι ένας από τους παλιούς νταήδες της συνοικίας μου συγκρότησε συμμορία μέσα στη φυλακή και τώρα που αποφυλακίστηκε είναι έτοιμος να διεκδικήσει ένα σημαντικό μέρος από τον τζίρο της Φυλής και της Λιοσίων»
«Αν ξεκινήσουν πάλι τα πιστολίδια χαθήκαμε, οι δημοσιογράφοι δεν θέλουν και πολύ για να τα βγάλουν στα πρωτοσέλιδα, για τα κανάλια ούτε που θέλω να το σκέφτομαι. Η μόνη μας ελπίδα είναι να πατάξουμε το κακό εν τη γενέσει του και για να το πετύχουμε θα χρειαστούμε τον καλύτερο πληροφοριοδότη. Ηλιάδη, επικοινώνησε με τον Βασιλείου από το τμήμα ηθών, πες του ότι είναι μεγάλη ανάγκη να τον συναντήσω».
***
Στον πεζόδρομο της Γερανίου, πίσω από την Ομόνοια, ένα γκρουπ τουριστών προσπαθούσε να καταλάβει, με βλέμμα έκπληκτο και γεμάτο απορία, αν είχε επισκεφτεί την κοιτίδα του παγκόσμιου πολιτισμού ή κάποια εμπόλεμη, τριτοκοσμική χωματερή, λίγο πιο κάτω κάτι ψωραλέες πουτάνες διαπραγματεύονταν το αντίτιμο των υπηρεσιών τους με έναν καψαλισμένο Πακιστανό. Τους προσπέρασα και κατευθύνθηκα προς τη μικρή αυλή του ξενοδοχείου «Λητώ» που καθόταν αραχτός αργοπίνοντας τον καφέ του ο Μαξίμ.
«Ο Βασιλείου μου είπε ότι τα μεσημέρια συχνάζεις πάντα εδώ, φαντάζομαι δεν θα σε πείραζε να είχαμε μια μικρή κουβεντούλα»
Τον διέκοψα από την καθιερωμένη ραστώνη φανερώνοντας διακριτικά την αστυνομική μου ταυτότητα μέσα από το τζάκετ.
«Κάθισε αστυνόμε, δεν μου κάνει εντύπωση η παρουσία σου μετά τις τελευταίες εξελίξεις. Για να είμαι ειλικρινής, σας περίμενα νωρίτερα»
«Θα έχουμε νέο κύκλο αίματος;»
Τον ρώτησα ευθέως παρακάμπτοντας τους τύπους. Τοποθέτησε το χέρι στο στόμα για να πνίξει το ηχηρό γέλιο του.
«Αν δεν το έχεις πάρει χαμπάρι, ο κύκλος έχει ήδη ανοίξει»
Απάντησε αφού πήρε πρώτα λίγες ανάσες για να συνέλθει.
«Δεν μου φτάνει αυτό, θέλω κάτι περισσότερο»
«Κάτι πρωτάκια αποφάσισαν να τα βάλλουν με τον Έργκις, για να τον φοβερίσουν πήγαν σε ένα από τα μπουρδέλα του και σκότωσαν τον τσάτσο. Αυτό που δεν υπολόγισαν είναι το τι τους περιμένει»
«Οι Ρωσσοπόντιοι;»
«Ναι, ο Κοσμάς και οι παρέα του. Κοίταξε, μετά το τελευταίο ξεκαθάρισμα στις αρχές του ‘06 ο Έργκις ελέγχει όλη τη Φυλής και τα πέριξ, φυσικά δεν είναι ηλίθιος. Μόλις οι Ρωσσοπόντιοι μπήκαν δειλά δειλά στα λημέρια του τους πρότεινε έναν συμβιβασμό. Αυτοί θα πουλούσαν προστασία για λογαριασμό του στις καφετέριες γύρω από την πλατεία Αμερικής και θα έπαιρναν το σαράντα τοις εκατό. Όταν όμως ξεκίνησαν να μεγαλοπιάνονται διεκδίκησαν μερίδιο από τα «σπιτάκια» του, ήθελαν το ένα τρίτο της Φυλής και όλη τη Φωκαίας, σε αντάλλαγμα πρότειναν να τον εφοδιάζουν με κοπέλες που έφερνε από πάνω το δίκτυο τους. Ο Έργκις φυσικά δεν υπήρχε περίπτωση να το δεχτεί, έβαλε τους δικούς του να ξυλοκοπήσουν τον Κοσμά και δύο από τα πρωτοπαλίκαρα του, για αντίποινα εκείνοι πήγαν και έκαναν το μακελειό στη Φυλής».
«Άνοιξαν βεντέτα και τώρα αναμένονται οι συνέπειες, αυτό δεν θα αρέσει ιδιαίτερα στους προιστάμενους μου»
«Κοίταξε σε τι χώρα ζεις αστυνόμε, η μόνη βιομηχανία που ανθεί εδώ πέρα είναι η πορνεία, ο τζίρος αγγίζει τον ετήσιο προυπολογισμό της χρεοκοπημένης κυβέρνησης σας, αν θέλεις μια συμβουλή άσε τα παιδιά να τα βρούνε μόνα τους. Μόλις ξαναμοιραστεί η τράπουλα η ηρεμία θα επανέλθει, αν προσπαθήσετε να χώσετε τη μουσούδα σας θα τα κάνετε χειρότερα. Νομίζω ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο που θα επιθυμούσαν τα αφεντικά σου».
«Σε ποιόν θα πόνταρες τα λεφτά σου εσύ;»
«Για να στο θέσω όσο πιο απλά μπορώ, πόσες πιθανότητες έχει ο Παναρκαδικός να κερδίσει τη Μπαρτσελόνα»
***
«Η μόνη αναφορά που βρήκα είναι σε μια εφημερίδα των εκατό φύλων, και αυτή σε μονόστηλο»
Αποκρίνεται ο Ηλιάδης πάνω από τη στοίβα των εφημερίδων και σηκώνει το τηλέφωνο για να παραγγείλει καφέ.
«Ο Κοσμίδης φαίνεται ότι τελικά έκανε καλή δουλειά»
« Ένα μέτριο, γλυκό με γάλα και μια τυρόπιτα, ναι όχι από τις προχθεσινές, αν θέλω παντόφλα ανοίγω και την ντουλάπα μου!»
Προσπαθώ να συγκρατήσω το γέλιο μου ρίχνοντας του ένα επιδοκιμαστικό βλέμμα.
«Τελικά αν δεν έχεις τις κατάλληλες γνωριμίες δεν πας πουθενά. Πως τα κατάφερε όμως τόσο εύκολα»
«Απ’ ότι μου είπε ένας παιδικός του φίλος είχε μπλεξίματα με μια μεγάλη ποσότητα ηρωίνης που είχε βρεθεί στο διαμέρισμα του , ήταν έξω με περιοριστικούς όρους αλλά δεν προβλεπόταν να την βγάλει καθαρή, τον έπιασε και του υποσχέθηκε ότι αν του έκανε μια μικρή εξυπηρέτηση θα επικοινωνούσε με τη δίωξη ώστε οι κατηγορίες να καταπέσουν. Ο τύπος, για καλή μας τύχη, γνώριζε τον Κοσμά και μια εποχή είχαν κάνει μαζί και δουλειές. Ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος για να τον παγιδεύσει με αντίτιμο την ελευθερία του και φυσικά αρκετά έξυπνος για να δεχθεί τη δουλειά. Μετά το περιστατικό στη Φυλής, ο Ρωσσοπόντιος δεν πήγαινε πουθενά χωρίς συνοδεία, ήταν οπλισμένος από την κορφή μέχρι τα νύχια και περίμενε το τελικό ξεκαθάρισμα με τον Έργκις. Ξεπόρτιζε μόνο σε απόσταση ασφαλείας από το σπίτι του και για να συναντήσει ανθρώπους της απολύτου εμπιστοσύνης του. Έτσι μόλις πήρε το τηλεφώνημα από το φίλο του Κοσμίδη και βγήκε με τη μηχανή για να τον συναντήσει συγκρούστηκε με διερχόμενο αυτοκίνητο που παραβίασε ερυθρό σηματοδότη»
«Αλήθεια θα μάθουμε ποτέ τον οδηγό;»
«Ο Κοσμίδης μου είπε να μην το σκαλίσουμε περαιτέρω, προφανώς κάποιος ασυνείδητος, υπάρχουν πολλοί που κυκλοφορούν στους δρόμους»…
Ο γατοκαβγάς μαινόταν ακάθεκτος στο στενό με τους αρσενικούς αντίζηλους να έχουν σηκώσει τη γειτονιά στο πόδι. Η λήξη του καλοκαιριού σηματοδοτεί και το τέλος των ζευγαρωμάτων, το φθινόπωρο οι στριγκλιές παραχωρούν τη θέση τους σε γλυκύτατα νεογέννητα που μαθαίνουν, τρεκλίζοντας, τα πρώτα τους βήματα ψάχνοντας τις θηλές της μαμάς τους. Η γειτόνισσα από τον τρίτο αποφάσισε να διακόψει την αμφίρροπη μάχη καταβρέχοντας τους ταραξίες με το λάστιχο, λίγα δευτερόλεπτα αργότερα είδα το νούμερο του Ηλιάδη στην οθόνη να με καλεί.
«Ελπίζω να μη σε ξύπνησα»
«Και να το ήθελες φρόντισαν άλλοι για σένα, τι συμβαίνει;»
«Λάβαμε σήμα για ένα φόνο στη Φυλής, αριθμός 93, μάλλον μπουρδέλο»
«Καλώς, σε δέκα θα είμαι εκεί»
Ένας μεσήλικας διοπτροφόρος άντρας κείτονταν νεκρός στη μέση μιας αποπνικτικής, υποφωτισμένης σάλας και δίπλα μια καλίκορμη, ξανθιά, καλλονή επαναλάμβανε σε κατάσταση αμοκ την ίδια, ακατάληπτη λέξη. «Κρίσα, Κρίσα, Κρίσα!»
«Δεν μας βλέπω να βγάζουμε εύκολα άκρη»
Γύρισα και είπα στον Ηλιάδη.
«Στέγη! Η λέξη που λέει σημαίνει «στέγη». Αλλά στη ρωσική αργκό μεταφράζεται και ως προστασία»
Αποκρίθηκε ένας συνάδελφος της σήμανσης δίπλα μου.
«Μιλάτε ρωσικά;»
«Ο πατέρας μου ήταν ομογενής από το Καζακστάν, εκεί γεννήθηκα και μεγάλωσα πριν έρθω στην Ελλάδα. Το όνομα μου είναι Τάκης Κοσμίδης»
«Ηλιάδη, συνόδευσε την κοπέλα ως τα κεντρικά για κατάθεση, και σεις συνάδελφε καλό θα ήταν να μας ακολουθήσετε, δεν νομίζω τέτοια ώρα να υπάρχει άλλος διαθέσιμος διερμηνέας»…
***
«Δεν χωράει αμφιβολία ότι η κοπέλα έχει πέσει θύμα τραφικίνγκ, αλλά αρνείται να μας πει που μένει υπό το φόβο των μαστροπών, πολλοί από αυτούς γνωρίζουν τις οικογένειες των κοριτσιών πίσω στις χώρες τους και απειλούν ότι θα τους κάνουν κακό σε περίπτωση που κάποια αποφασίσει να τους καταδώσει».
«Και τι θα την κάνουμε τώρα;»
«Προς το παρόν θα φιλοξενηθεί σε ξενώνα κακοποιημένων γυναικών και θα μπει σε καθεστώς προστατευόμενου μάρτυρα. Όταν αισθανθεί πιο σίγουρα ίσως μας πει περισσότερα».
Ο Κοσμίδης μπήκε στο γραφείο κρατώντας μια μπαγιάτικη τυρόπιτα από το κυλικείο στο ένα χέρι και έναν καφέ στο άλλο.
«Δύσκολα τα πράγματα έτσι;»
Αποφάνθηκε τρώγοντας μια μπουκιά.
«Από τα όσα μας μεταφράσατε δεν βγαίνει κάποιο στέρεο συμπέρασμα, η μόνη λέξη που μπορεί να μας βοηθήσει είναι αυτή που επαναλάμβανε από την πρώτη στιγμή, «προστασία». Φαίνεται ότι κάποιοι θέλουν να διεκδικήσουν μερίδιο στην πίτα και αυτό είναι το πιο ανυσηχητιτκό, αν θυμάστε το τελευταίο μεγάλο ξεκαθάρισμα είχε γίνει πριν μια δεκαετία»
«Πράγματι υπάρχει ένας πυρήνας ρωσοπόντιων δεύτερης γενιάς που προσπαθούν να μπουν δυναμικά στο χώρο».
Σφήνωσε ένα τσιγάρο στα χείλια του και το άναψε κοιτώντας με διαπεραστικά με ένα βλέμμα δυσάρεστης περισυλλογής.
«Ξέρετε μεγάλωσα στο Μενίδι, οι πρώτοι μου φίλοι ήταν όλοι ομογενείς, η μόνη διέξοδος τότε για να ξεφύγω από την παρανομία ήταν να περάσω στην αντίπερα όχθη, έδωσα κατατακτήριες και μπήκα στην αστυνομία, αργότερα συναντήθηκα με πολλούς παλιούς γνωστούς και φίλους, στις περισσότερες περιπτώσεις αντιμετώπισα το δυσάρεστο καθήκον να τους περάσω χειροπέδες. Η παρανομία έχει τους δικούς της κανόνες, αν θέλεις να πάρεις προαγωγή πρέπει στην κυριολεξία να πατήσεις πάνω σε πτώματα, πρόσφατα πληροφορήθηκα ότι ένας από τους παλιούς νταήδες της συνοικίας μου συγκρότησε συμμορία μέσα στη φυλακή και τώρα που αποφυλακίστηκε είναι έτοιμος να διεκδικήσει ένα σημαντικό μέρος από τον τζίρο της Φυλής και της Λιοσίων»
«Αν ξεκινήσουν πάλι τα πιστολίδια χαθήκαμε, οι δημοσιογράφοι δεν θέλουν και πολύ για να τα βγάλουν στα πρωτοσέλιδα, για τα κανάλια ούτε που θέλω να το σκέφτομαι. Η μόνη μας ελπίδα είναι να πατάξουμε το κακό εν τη γενέσει του και για να το πετύχουμε θα χρειαστούμε τον καλύτερο πληροφοριοδότη. Ηλιάδη, επικοινώνησε με τον Βασιλείου από το τμήμα ηθών, πες του ότι είναι μεγάλη ανάγκη να τον συναντήσω».
***
Στον πεζόδρομο της Γερανίου, πίσω από την Ομόνοια, ένα γκρουπ τουριστών προσπαθούσε να καταλάβει, με βλέμμα έκπληκτο και γεμάτο απορία, αν είχε επισκεφτεί την κοιτίδα του παγκόσμιου πολιτισμού ή κάποια εμπόλεμη, τριτοκοσμική χωματερή, λίγο πιο κάτω κάτι ψωραλέες πουτάνες διαπραγματεύονταν το αντίτιμο των υπηρεσιών τους με έναν καψαλισμένο Πακιστανό. Τους προσπέρασα και κατευθύνθηκα προς τη μικρή αυλή του ξενοδοχείου «Λητώ» που καθόταν αραχτός αργοπίνοντας τον καφέ του ο Μαξίμ.
«Ο Βασιλείου μου είπε ότι τα μεσημέρια συχνάζεις πάντα εδώ, φαντάζομαι δεν θα σε πείραζε να είχαμε μια μικρή κουβεντούλα»
Τον διέκοψα από την καθιερωμένη ραστώνη φανερώνοντας διακριτικά την αστυνομική μου ταυτότητα μέσα από το τζάκετ.
«Κάθισε αστυνόμε, δεν μου κάνει εντύπωση η παρουσία σου μετά τις τελευταίες εξελίξεις. Για να είμαι ειλικρινής, σας περίμενα νωρίτερα»
«Θα έχουμε νέο κύκλο αίματος;»
Τον ρώτησα ευθέως παρακάμπτοντας τους τύπους. Τοποθέτησε το χέρι στο στόμα για να πνίξει το ηχηρό γέλιο του.
«Αν δεν το έχεις πάρει χαμπάρι, ο κύκλος έχει ήδη ανοίξει»
Απάντησε αφού πήρε πρώτα λίγες ανάσες για να συνέλθει.
«Δεν μου φτάνει αυτό, θέλω κάτι περισσότερο»
«Κάτι πρωτάκια αποφάσισαν να τα βάλλουν με τον Έργκις, για να τον φοβερίσουν πήγαν σε ένα από τα μπουρδέλα του και σκότωσαν τον τσάτσο. Αυτό που δεν υπολόγισαν είναι το τι τους περιμένει»
«Οι Ρωσσοπόντιοι;»
«Ναι, ο Κοσμάς και οι παρέα του. Κοίταξε, μετά το τελευταίο ξεκαθάρισμα στις αρχές του ‘06 ο Έργκις ελέγχει όλη τη Φυλής και τα πέριξ, φυσικά δεν είναι ηλίθιος. Μόλις οι Ρωσσοπόντιοι μπήκαν δειλά δειλά στα λημέρια του τους πρότεινε έναν συμβιβασμό. Αυτοί θα πουλούσαν προστασία για λογαριασμό του στις καφετέριες γύρω από την πλατεία Αμερικής και θα έπαιρναν το σαράντα τοις εκατό. Όταν όμως ξεκίνησαν να μεγαλοπιάνονται διεκδίκησαν μερίδιο από τα «σπιτάκια» του, ήθελαν το ένα τρίτο της Φυλής και όλη τη Φωκαίας, σε αντάλλαγμα πρότειναν να τον εφοδιάζουν με κοπέλες που έφερνε από πάνω το δίκτυο τους. Ο Έργκις φυσικά δεν υπήρχε περίπτωση να το δεχτεί, έβαλε τους δικούς του να ξυλοκοπήσουν τον Κοσμά και δύο από τα πρωτοπαλίκαρα του, για αντίποινα εκείνοι πήγαν και έκαναν το μακελειό στη Φυλής».
«Άνοιξαν βεντέτα και τώρα αναμένονται οι συνέπειες, αυτό δεν θα αρέσει ιδιαίτερα στους προιστάμενους μου»
«Κοίταξε σε τι χώρα ζεις αστυνόμε, η μόνη βιομηχανία που ανθεί εδώ πέρα είναι η πορνεία, ο τζίρος αγγίζει τον ετήσιο προυπολογισμό της χρεοκοπημένης κυβέρνησης σας, αν θέλεις μια συμβουλή άσε τα παιδιά να τα βρούνε μόνα τους. Μόλις ξαναμοιραστεί η τράπουλα η ηρεμία θα επανέλθει, αν προσπαθήσετε να χώσετε τη μουσούδα σας θα τα κάνετε χειρότερα. Νομίζω ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο που θα επιθυμούσαν τα αφεντικά σου».
«Σε ποιόν θα πόνταρες τα λεφτά σου εσύ;»
«Για να στο θέσω όσο πιο απλά μπορώ, πόσες πιθανότητες έχει ο Παναρκαδικός να κερδίσει τη Μπαρτσελόνα»
***
«Η μόνη αναφορά που βρήκα είναι σε μια εφημερίδα των εκατό φύλων, και αυτή σε μονόστηλο»
Αποκρίνεται ο Ηλιάδης πάνω από τη στοίβα των εφημερίδων και σηκώνει το τηλέφωνο για να παραγγείλει καφέ.
«Ο Κοσμίδης φαίνεται ότι τελικά έκανε καλή δουλειά»
« Ένα μέτριο, γλυκό με γάλα και μια τυρόπιτα, ναι όχι από τις προχθεσινές, αν θέλω παντόφλα ανοίγω και την ντουλάπα μου!»
Προσπαθώ να συγκρατήσω το γέλιο μου ρίχνοντας του ένα επιδοκιμαστικό βλέμμα.
«Τελικά αν δεν έχεις τις κατάλληλες γνωριμίες δεν πας πουθενά. Πως τα κατάφερε όμως τόσο εύκολα»
«Απ’ ότι μου είπε ένας παιδικός του φίλος είχε μπλεξίματα με μια μεγάλη ποσότητα ηρωίνης που είχε βρεθεί στο διαμέρισμα του , ήταν έξω με περιοριστικούς όρους αλλά δεν προβλεπόταν να την βγάλει καθαρή, τον έπιασε και του υποσχέθηκε ότι αν του έκανε μια μικρή εξυπηρέτηση θα επικοινωνούσε με τη δίωξη ώστε οι κατηγορίες να καταπέσουν. Ο τύπος, για καλή μας τύχη, γνώριζε τον Κοσμά και μια εποχή είχαν κάνει μαζί και δουλειές. Ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος για να τον παγιδεύσει με αντίτιμο την ελευθερία του και φυσικά αρκετά έξυπνος για να δεχθεί τη δουλειά. Μετά το περιστατικό στη Φυλής, ο Ρωσσοπόντιος δεν πήγαινε πουθενά χωρίς συνοδεία, ήταν οπλισμένος από την κορφή μέχρι τα νύχια και περίμενε το τελικό ξεκαθάρισμα με τον Έργκις. Ξεπόρτιζε μόνο σε απόσταση ασφαλείας από το σπίτι του και για να συναντήσει ανθρώπους της απολύτου εμπιστοσύνης του. Έτσι μόλις πήρε το τηλεφώνημα από το φίλο του Κοσμίδη και βγήκε με τη μηχανή για να τον συναντήσει συγκρούστηκε με διερχόμενο αυτοκίνητο που παραβίασε ερυθρό σηματοδότη»
«Αλήθεια θα μάθουμε ποτέ τον οδηγό;»
«Ο Κοσμίδης μου είπε να μην το σκαλίσουμε περαιτέρω, προφανώς κάποιος ασυνείδητος, υπάρχουν πολλοί που κυκλοφορούν στους δρόμους»…
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου